Olga Pawłowicz- bo każda filozofia jest utopijna

 OLGA PAWŁOWICZ

Wykładowca literatury |wielbicielka polskiej poezji, rosyjskiej prozy i…skandynawskiego dramatu |Poetka| wielokrotna emigrantka | prawosławna | wielbicielka Nietzschego

 Fotografia: http://www.olenaleonenko.com/foto/3/big/1.jpg

         Gdy zaproponujesz studentowi miejscowego uniwersytetu wino, a ten zapyta, czym

jest właściwie pragnienie, a czym trunek, powołując się na Kierkegaarda- najpewniej

czekają go egzaminy u Olgi Pawłowicz.

Sama Olga- wysoka i smukła, w obcisłych czarnych spodniach i skrojonej po męsku białej koszuli, przewiązanej w supeł na wysokości pasa- stanowi raczej swoistą zagadkę. Swoje pochodzenie określa jako ‘słowiańskie’ i akcentuje je, dodając do ubioru elementy tamtejszego folkloru, tak jednak różnorodne, że z jednakowym przekonaniem opisuje się

 ją jako Polkę, Białorusinkę, czy Ukrainkę. Nazwisko, będące częścią niewiadomej, prawdopodobnie zmieniła, podczas jednej z wielu podróży.

Do Amsterdamu przybyła z Rosji, gdzie, jak mówią, udzielała się w artystycznej bohemie.

Lata cyganerii znaleźć miały odbicie w ekscentrycznym trybie życia prelegentki; na porannych zajęciach pojawiała się z podkrążonymi oczyma, niekiedy tak napuchniętymi

od nieprzespanych nocy, że z trudem przychodziło jej je otworzyć.

Przechodząc ulicą pozostawiała po sobie zapach drogich perfum i niewywietrzałego cygara, z którym jednak de facto nigdy jej nie przyłapano.

Krótko po przyjeździe do Holandii, bo jeszcze przed upływem kwartału, zyskała miano prawdziwej legendy. Jej wykłady przyciągały tłumy; podczas gdy przerażeni studenci modlili się o ich koniec, wolni słuchacze, okupujący miejsca na podłodze, skandowali, prosząc o więcej szczegółów.  

Oczywistym stało się, że nikt, kto szczególnie uzdolniony nie jest, literatury nie zaliczy.

To, o czym mówiła, niejednokrotnie wykraczało zresztą poza słowo pisane- brodzący

w mieszance prozy, poezji, malarstwa, muzyki i filozofii oblewali kolejne egzaminy, a lista studentów uszczuplała się. W razie, gdyby któryś w wychowanków nie miał jeszcze dosyć widoku pani profesor, wynajmowała pokój w akademiku. Mimo tej bliskości, jej prywatność osiągnęła stan absolutny i nienaruszalny. Owszem, plotkowano, niczego nie wiedziano jednak na pewno. Gdy jakiś odważny mieszkaniec akademika zapytał, czy to prawda, iż jest w rzeczywistości dwudziestopięcioletnią dziewicą, roześmiała się.

Tylko jeden fakt jest prawdziwy- oświadczyła i choć nie stwierdzono, który, progu jej pokoju przy Haarlemmerstraat nie przekroczył jeszcze żaden mężczyzna. Nie. Kobieta także nie.

 Informacje na marginesie:

- Nienawidzi dzieci,

- Jej egzaminy zwykło się nazywać "zaliczeniami z myślenia",

- 3/5 studentów, zapytanych o Olgę, marszczy brwi i wygłasza pompatycznie "Każda filozofia jest utopijna!",

- Zagadnięta o swoje rzekome wykształcenie pianistyczne prycha, przyznając wyższość słowa nad dźwiękiem.

 

 

 

W kreowaniu obrazu Olgi wykorzystano postać aktorki i pieśniarki- Oleny Leonenko. 

Za wszelkie niedociągnięcia blogowe przepraszam, po raz pierwszy korzystam z blogspot.