Jedyny sensowny sposób na życie w tym świecie to ten pozbawiony reguł.

Milan Avalon Verstappen

Urodzony szóstego czerwca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego roku w Hadze w Holandii. 

Syn dwójki zoologów, Barbary zd. Peterson oraz Andre Verstappen'ów. 

Od czwartego do osiemnastego roku życia mieszkał w Kenii, a dokładniej w Mombasie.

Obecnie mieszka w Amsterdamie gdzie pracuje jako barman w klubie "Paradiso".

Student trzeciego roku na wydziale: Geologia, ze specjalizacją w kierunku: Ochrona Środowiska.

Przychodząc na świat jesteśmy niewinni niczym zwierze, tak jak one wolni i nie strawieni przez procedury świata. Nie ma w nas zepsucia, które powoduje obumieranie naszych najlepszych cech. Brak w nas nienawiści, nie odczuwamy strachu i nie zauważamy niesprawiedliwości.

Niestety dorastamy.  

Barbara i Andre poznali się na studiach. Ponoć w najlepszym okresie życia człowieka. Czy zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia? Nie, nim do tego doszło, przeszli długą drogę. Od zwyczajnych kolegów przez przyjaciół, aż w końcu dotarli przed ślubny kobierzec. Wszyscy wokół mawiali, że są dla siebie stworzeni, że od początku było wiadomym, że w taki właśnie sposób zakończy się ich znajomość. Choć, może powinni powiedzieć, że dopiero się rozpocznie? Tuż po ślubie zamieszkali w rodzinnym mieście, Hadze. Decyzja o poczęciu dziecka nie przyszła im łatwo. Oboje pragnęli wyjechać poza Europę w ramach projektu "Dzika przyroda". Jako młodzi zoologowie mieli wielkie plany i marzenia skierowane w stronę pomocy zwierzętom. Mimo wszystko Barbara zaszła w ciąże i po okresie dziewięciu miesięcy urodziła swoje pierwsze i jednocześnie ostatnie dziecko, synka. Po wielu sporach i tysiącach propozycji świeżo upieczeni rodzice, postanowili nadać mu imię Milan. 

Chłopiec rozwijał się prawidłowo. Zaczął chodzić zanim ukończył pierwszy rok życia, jednak na wypowiadanie przez niego słów, rodzicie musieli poczekać odrobinę dłużej. Milan był dzieckiem jak każde inne. Bawił się, jadł lody i płakał zawsze, gdy przetarł skórę na kolanie. Przez pracę rodziców wykazywał duże zainteresowanie fauną, co było kropką nad 'i' podczas dyskusji na temat wyjazdu. Chłopczyk nie miał jednak prawa głosu.

W wieku czterech lat, wraz z rodzicami wyjechał do Kenii, państwa we wschodniej części Afryki. Rodzina Verstappen osiedliła się w Mombasie, pierwszym co do wielkości mieście w tym kraju. Wtedy właśnie rozpoczęła się przygoda jego życia. Jako sześciolatek jeździł na safari, uczestniczył w wielu protestach i poznawał dziką stronę natury. Wszyscy stacjonujący tam dorośli mówili, że chłopak ma niezwykłe podejście do zwierząt. Chyba mieli rację. Milan bez trudu i cienia strachu podchodził do zwierząt by bawić się z nimi. Kiedy w schronisku wylądował czteromiesięczny lew, a raczej lwica, która została postrzelona podczas polowania kłusowników, to właśnie on najchętniej się nią zajmował. W jego małych, brązowych oczkach szkliły się łzy, kiedy jego przyjaciółkę wypuszczono na wolność. Wiele razy widział dominację wśród zwierząt i codzienne próby przetrwania. Często napotykał padlinę, która była przysmakiem, jak i samo przedstawianie, w których najczęściej grały silne lwy i szybkie antylopy. Przemoc nie robiła na nim wrażenia, w takiej kreacji była dla niego czymś normalnym. Wyrazem siły i zachowania równowagi w przyrodzie. Był świadkiem głodu, ubóstwa i zacofania, a jednocześnie miał wtedy przed sobą ludzi wolnych i cieszących się szczęściem. 

 

Milan dorastał wśród natury. Uczył się w domu, czasami, gdy wraz z rodzicami mógł dłużej pozostać w miejscu, uczęszczał do szkół. Najwięcej jednak nauczyło go prawdziwe, dzikie życie. Nigdy nie narzekał, że wychowuje go Afryka, choć w sercu miał żal i chęć poznania czegoś innego. Mimo że Kenia była miejscem dla niego bliskim, nigdy nie czuł się w niej, jak w domu. 

Przewrót w życiu Verstappen'ów nastąpił w dwa tysiące ósmym roku. Milan wraz z Barbarą i Andre udali się na wyprawę do Kongo, w którym dochodziło wówczas do wielu krwawych zamieszek. Podróż ta skończyła się dla nich z fatalnym skutkiem. Podczas buntu, pod tamtejszy budynek, w którym znajdowała się siedziba wolontariuszy, podłożono bombę, której wybuch zabił dwanaście osób, w tym jedną Holenderkę, Barbarę Verstappen. 

Andre załamał się. Żona była dla niego natchnieniem do działania, jego osobistym narkotykiem, bez którego nie mógł prawidłowo funkcjonować. Była dla niego całym życiem, które stracił w przeciągu kilku sekund. 

Ciało zmarłej kobiety przetransportowano do rodzinnej Holandii, gdzie urządzono pogrzeb. Ojciec Milana doszczętnie opadł z sił. Postanowił zostać w Europie i pozwolić Milanowi na rozpoczęcie własnego życie. 

Chłopak wybrał samodzielność. Przeprowadził się do Amsterdamu, gdzie wynajmuje dwupokojowe mieszkanie i studiuje. Początki były dla niego niezwykle trudne. Nie potrafił przystosować się do życie w społeczeństwie, które było o wiele lepiej rozwinięte niżeli ludności afrykańskie. Wszystko przyszło z czasem. Powoli rozeznał się w dzisiejszym świecie i zaaklimatyzował się w nim. Zaczął nawiązywać kontakty z ludźmi, a nawet wplątywać się w krótkoterminowe związki. Zmienił się i on i życie, do którego był przyzwyczajony. 

Mieszkając za oceanem nie przykładał wagi do tego jak wygląda. W tamtym otoczeniu nikt tego nie robił. Od zawsze jednak dużo ćwiczył, choć nie na siłowni. Biegał, przenosił ciężkie ładunki, zdarzało się, że pomagał rodowitym mieszkańcom stawiać nowe domy. To wszystko pozwoliło mu na osiągnięcie nienagannej sylwetki, którą podrasował już po przyjeździe do Amsterdamu. Brązowe włosy rzadko pokrywa żelem, woli kiedy układają się one tylko w sobie znanym kształcie. Jego fryzurę przeważnie układa wiatr i poduszka podczas snu. Nikt jednak nigdy się na to nie poskarżył. Czekoladowy kolor oczu odziedziczył po matce, Barbarze. Widać w nich wszystko. Można z nich czytać jak z otwartej księgi. Pozwalają one na odszyfrowanie uczyć chłopaka, co nie zawsze jest mu na rękę. Uroku dodają mu wystające kości policzkowe, które całej twarzy nadają ostrego charakteru, tak samo jak mocno zarysowane łuki brwiowe. Odrobinę wygięty nos także go nie szpeci, sam twierdzi jednak zupełnie inaczej. Jest także właścicielem, jak na razie jedynym, pełnych, delikatnych ust, które są obiektem pożądania. Cerę ma śniadą, co zawdzięcza wieloletniemu życiu pod gorącym, afrykańskim słońcem. 

Ubiera się modnie, ale nie przesadnie. Przeważnie ma na sobie koszulę w kratkę, różnego koloru, bo do tej pory nie wybrał swojego ulubionego, oraz parę zwykłych dżinsów. Z butów upodobał sobie czarne trampki i mocno się ich trzyma. Kiedy przejdzie obok ciebie z pewnością wyczujesz jak zapach jego perfum delikatnie podrażni twój nos. Skropiony jest zazwyczaj mieszanką korzenną, wyrazistą, a jednocześnie lekką. Nigdy nie zobaczysz go z zarostem. Nie lubi widoku nieogolonej twarzy w lustrze, a pięć minut dłużej w łazience nie zrobiło mu do tej pory żadnej krzywdy. 

Kiedy wrócił z Afryki, na lewym barku wytatuował sobie kontur tego kontynentu z wpisanymi w niego cyframi symbolizującymi jej położenie geograficzne. Prócz tego zdobienia, na jego ciele widnieje wiele blizn, które zawdzięcza mieszkaniu w Kenii. Każda z nich symbolizuje jakąś przygodę. Największa mieści się na jego prawym biodrze. Prócz tego ma kolczyk w lewym sutku. Zrobił go sobie jeszcze w Afryce, jest to symbol wierności rdzennym mieszkańcom tego kraju, którzy często przekłuwają właśnie to miejsce.

Najcenniejszą pamiątką, jaką przywiózł zza oceanu jest naszyjnik. Otrzymał go od córki wodza plemienia Bantu. Zawsze ma go przy sobie. Jeśli nie na szyi, to w plecaku lub kieszeni. Uważa go za talizman, który ma przynosić szczęście, ale i przypominać o tym czego nauczył się przez lata spędzone w Afryce. Z jego tylnej strony wygrawerowane, a raczej wyżłobione jest jego imię, Natangu, co znaczy czas.

Charakter jest u niego niezwykle wyrazisty. Ma swoje zasady i twardo się ich trzyma. Niewiele osób czy sytuacji jest wstanie oderwać go od reguł, które sobie wyznaczył. Kenia nauczyła go szacunku do świata, ludzi, zwierząt i natury. Jeśli wyrzucisz przy nim papierek na ziemię, momentalnie zmiesza cię z błotem. Nie ważne czy jesteś jego przyjacielem czy wrogiem. Takie zachowanie nie sprawi, że zyskasz w jego oczach. Nie toleruje także deptania trawników, niszczenia przyrody a najbardziej przemocy wobec zwierząt. Obecnie jest właścicielem Bahati, dwu i pół rocznej psiny rasy labrador. Jej imię także wywodzi się z kultury afrykańskiej i oznacza szczęście. Zwierzak ten jest oczkiem w głowie Milana. Chłopak nigdy nie zaniedbuje jej potrzeb. 
Ten dwudziestodwulatek nie ma uzależnień, które posiada większość osób w jego wieku. Nie pali, nie wypija litrów kawy oraz nieczęsto sięga po alkohol, nie wspominając o mocniejszych używkach. Dba o swoje zdrowie i nie zamierza oddawać go za możliwość trzymania dymu w płucach czy upicia się do stanu nieprzytomności. Uważa, że potrafi bawić się bez różnego rodzaju dopalaczy. Wystarczy mu dobry humor i doborowe towarzystwo. 
Wielu rzeczy nauczył się od rodziców. Barbara od zawsze wpajała mu hierarchię wartości według której powinien żyć. Jest świadom tego, że rodzina i najbliżsi są najważniejsi, że są oni cząstką nas, naszego życia i wspomnień. Wierzy w miłość i braterstwo, jednocześnie będąc świadomym, że istnieją też wrogowie i ludzie o nieprzyjemnych charakterkach. Brzydzi się kłamstwem. Nauczony jest szczerości. Nie ważne czy prawda ma zaboleć, lepiej usłyszeć ją, niżeli kłamstwa, które i tak wychodzą na jaw. Andre także miał wielki wpływ na syna. To dzięki niemu chłopak stał się mężczyzną. Nauczył go szacunku i wierności. Pokazał jak być dzielnym i w jaki sposób stawiać czoła nawet najtrudniejszym wyzwaniom. Sprawił, że chłopak wydoroślał i obrał w życiu cele do których wytrwale dąży. W dodatku, kiedy przychodził wieczór i Afryka szykowała się do snu, uczył syna grać na gitarze. Nie był w tym mistrzem, ale miał świetny słuch, który Milan z pewnością po nim odziedziczył. 
Młody Verstappen jest zazwyczaj miły i przyjacielski. Nie szuka zwad i wrogów, choć to nie znaczy, że ich nie ma. W końcu nikt nie jest idealny, on także nie potrafi dogadać się z każdą osobą stąpającą po globie. Życie sprawiło, że stał się pomocny, nie potrafi odmówić człowiekowi w potrzebie. Jest także bardzo opiekuńczy i troskliwy. W zasadzie nie ma w nim cech, które wskazywały by na arogancję, cynizm czy egoizm. Wszystko to zawdzięcza otoczeniu, w którym się wychował. 
Kiedy przywitał się z samodzielnością i Amsterdamem, zaczął gotować. Najpierw dlatego, że musiał jeść, później dlatego, że polubił to zajęcie. Ponoć to właśnie mężczyźni są najlepszymi kucharzami i specami od łączenia smaków. Je syto i smacznie, a mimo to zachowuje idealną sylwetkę. Wszystko to za sprawą codziennych ćwiczeń. Milan biega, pływa czasami chodzi na siłownie aby nie stracić kondycji. 
Jest mężczyzną inteligentnym, jednak nie można powiedzieć, że oczytanym. Nie lubi wertować ani książek, ani podręczników. Jest za to słuchowcem i większość wiadomość z zajęć zapamiętuje własnie po przez ten sposób. Posługuje się umiejętnością logicznego myślenia. Rzadko wpada dzięki temu w tarapaty, a jeżeli już się w nich znajdzie, to z łatwością się z nich wyplątuje. Jest błyskotliwy. 
Nie ma problemów z nawiązywaniem kontaktów międzyludzkich. Jeśli jednak chodzi o płeć piękną, szybko się zakochuje. Choć uczucie to nie do końca można nazwać miłością, może raczej zauroczeniem. Tak szybko jak przychodzi, tak szybko odchodzi. Nic nie może na to poradzić. Kobiety zawsze będą go otaczały i pokazywały swoje wdzięki, w starciu z którymi Milan nie ma najmniejszych szans. Kiedy po raz kolejny wypowiada słowa: to jednak nie to, czego szukałem; czuje się podle, ale usprawiedliwia się tym, że nie trzyma na siłę czegoś, co go nie satysfakcjonuje. Czeka jednak na prawdziwą miłość.

Zdarza się, że jest porywczy. Często puszczają mu nerwy i to właśnie jedynie chwile, w których potrafi być naprawdę nieprzyjemny. Miewa momenty, w których rzuca szklanymi przedmiotami i co gorsza, wyzwiskami. Później jednak przeprasza, choć wie, że wszystko może się powtórzyć. 
Jest dżentelmenem. W stosunku do kobiet szarmancki i taktowny. Ma swój urok i potrafi go w odpowiedni sposób wykorzystać. Zawsze dystyngowany i grzeczny.

Dodatkowo:

* jest wolontariuszem w tutejszym zoo;

* marzy o podróżach po całym świecie;

* jeździ samochodem typu Audi A6;

* po uszy zakochany w czekoladowych lodach;

* orientacji heteroseksualnej

Witam!
Wyszedł jaki wyszedł, taki będzie. Może mój pal do końca się nie urzeczywistnił, ale nie jest najgorzej, mam nadzieję. Na blogu jestem po raz pierwszy, więc mam nadzieję, ze szybko się zaaklimatyzuje.
Milan mieszka w Amsterdamie od trzech lat, więc mile widziane są różnego rodzaju powiązania. 
Proszę nie zadawać pytań o wątek, tylko po prostu zacząć, jesteśmy tutaj by pisać. 
Preferuję długie wątki, ale nie przesadne opowiadania. 
Zdjęcia pobrane z weheartit.com
Całość będzie wielokrotnie zmieniana, lubię zmiany.


[Aktualizacja: 25.05.2012.]