Słowo tygodnia? - Nieogarnięcie.

Candice 'Candy' Stanford

1.06.1981.

Pierwszą i prawdopodobnie najważniejszą kwestią jest to, że Candy nie ogarnia. Nie, nie jest głupia, nic z tych rzeczy. Po prostu nie ogarnia swojego życia, swojego ekspresu do kawy i swojej zabawnej pracy. Ale od początku. Przyszła na świat trzydzieści jeden lat temu w Vancuouver. Miasta nie pamięta bo wyprowadziła się stamtąd mając zaledwie trzy lata. Jej ojcec był policjantem, został jednak  zastrzelony w czasie napadu na jubilera. Mama Candy postanowiła wynieść się z Kanady jak najdalej, tylko po to, żeby przestać żyć przeszłością. I tym prostym sposobem znalazły się w Amsterdamie. Dla małej dziewczynki nie było większej różnicy w tym gdzie chodzi do przedszkola i szczerze mówiąc, Candy dalej jest bez różnicy to gdzie mieszka. Jej matka, Elisabeth, znalazła tu drugą miłość swojego życia. Wyszła więc za mąż za prawnika a kilka lat później na świat przyszła jej druga dziewczynka - Victoria. Lata mijały, Vicky dawała nieźle popalić,  Elisabeth spełniała sie w roli zadowolonej z życia kury domowej a Candy zaczęła studia na Uniwersytecie. Biomechanika: studia zupełnie nie w jej stylu. Pięć lat męki, kolokwiów i zakuwania do samego rana a później? Miesiąc po skończeniu studiów Candice znalazła pracę w małym antykwariacie muzycznym, co oznacza że pięć lat poszło się... Zostało zmarnowanych, bo Candy stwierdziła, że woli pracować z muzycznymi starociami. Twierdzi, że nie osiągnęła w życiu jeszcze niczego na tyle ważnego, żeby mogła rozpisywać się godzinami na temat swojej biografii. Ot zwyczajne życie, zwyczajnej dziewczyny, która nie bardzo może zrozumieć dlaczego jej młodsza o pięć lat siostra bierze niedługo ślub, z przystojnym i dobrze zapowiadającym się lekarzem. I kiedy tak przypatruje się Vicky, przypomina jej się specyficzny zapach domu i smak nalewki przygotowanej przez dziadka., Przypominają jej się poranki, gdy o siódmej rano mama ściągała je z łóżek i kazała zjeść śniadanie. Przypomina sobie dziewięćdziesiąt osiem tysięcy sześćset pięćdziesiąt siedem niezapowiedzianych uśmiechów, oraz całkiem mądre bajki lecące w telewizji. I nastrój ostatniej dziecięcej wiosny. Majowe dni, majowe wieczory. Majowe noce przy ognisku. Tysiąc osiemset czterdzieści osiem mniej lub bardziej konstruktywnych rozmów. Smutek siostry, gdy jak miała sześć lat spadła z huśtawki i dobre słowo gdy przyklejała jej kolorowy plaster na kolanie. Oraz te wszystkie rzeczy,  których nie jest w stanie sobie przypomnieć. Wszystko było małym epizdem w nieogarniętym życiu Candy, a teraz jej młodsza siostrzyczka wychodzi za mąż. ZA MĄŻ. I jak tu ogarniać cokolwiek?

Candice chciała, żeby jej życie przypominało obraz. Od zawsze marzyła o tym, by tworzyć kolorową plamę barw, dobraną kolorystycznie, idealnie. By tworzyć dokonałą całość, taką która była zamierzonym celem a nie wypadkową kilku przypadkowych zdarzeń. I być może jej prośby zostały wysłuchane, jednak zamiast tworzyć idealną konstrukcję, jej życie jest raczej dziełem Picassa.

Candy jest prawdopodobnie najbardzej nieogarniętym człowiekiem świata. Zapomina dokumentów, gubi kluczyki od auta, prowadzi rozmowy na poziomie z rudym kotem o wdzięcznym imieniu Mr.Cat i uważa, że jest najszczęśliwszą kobietą pod słońcem. Trzydzieści jeden lat przecież o niczym nie świadczy. Wciaż można biegać po placach zabaw i pracować tam, gdzie nie płacą zbyt wiele. Jej siostra za to jest jej odbiciem w krzywym zwierciadle. Vicky jest poukładana, jest idealnie ubrana, zarabia pieniądze i nosi na palcach prześliczny zaręczynowy pierścionek. I marudzi w słuchawkę o tym, że Candy w końcu powinna się ogarnąć, bo przecież nie można wiecznie zacztywać się w biografiach Schuberta. Rudy kot na kolanach i kubek kawy w ręce pasują, owszem, ale raczej dwudziestolatce, która właśnie uczy się do sesji. Candy nigdy nie lubiła sesji, pewnie dlatego że biomechanika nigdy nie była tak ciekawa jak życie Schuberta. A szkoda. 

Oprócz bycia wybitnie nieogarniętą (słowo to prawdopodobnie sponsoruję tę postać), Candy zawstydza się wręcz zawodowo. Głównie dlatego jest słaba we wszelakich flirtach i randkowaniu. Jakiś czas temu dała sobie spokój z szukaniem miłości swojego życia i zaszyła się w antykwariacie, twierdząc że książe z bajki i tak kiedyś wkroczy szturmem do jej życia. Tymczasem jedynym facetem w sercu Candy jest kot. Na pół etatu zajmuje się też byciem 'uroczą', choć ona twierdzi że wcale urocza nie jest, za to chętnie przyzna się do bycia upartą i wredną. Czasami. Candy lubi swoje życie. Wcale nie uważa, że do pełni szczęścia potrzeba miliona wrażeń i setek wyborowych imprez. Dobrze jej w tym miejscu, w którym teraz jest i nie chce niczego zmieniać. Co prawda Dziadek u którego pracuje wciąż odgraża się, że przez to jej 'marzycielskie' podejście do życia  strac głowę, albo przynajmniej pracę - ale Candice uśmiecha się jedynie pod nosem, niewinnie spuszcza włosy i obiecuje poprawę. Kolejny raz.

Candice zdaje sobie sprawę z tego, że pewnego dnia jej bajka się skończy i przyjdzie jej zmierzyć się z rzeczywistością, która prawdopodobnie zmiażdży ją brutalnie swoją szarością. Stara się więc czerpać z życia całymi garściami, nie przejmując się niezapłaconym mandatem, za przechodzenie na czerwonym świetle. 

Dodatkowo?

- Nie wie do czego służy połowa kosmetyków leżących na półkach drogerii. Osobiście używa jedynie maskary i błyszczyka do ust. Eyeliner jest dziełem szatana a zalotka zapewne chce zjeść jej oko. 

- Od dziesięciu lat nie je mięsa. Nie z powodów religijnych, po prostu pewnego dnia stwierdziła, że co jak co ale chyba jej to nie smakuje.

-  Zaczytuje się w romantycznych powieściach, uwielbia też kryminały.

- Kocha siedzieć na parapecie okna kiedy mocno pada deszcz. Wtedy wystarczy jej ciepły koc, kubek kakao i może bez celu przesiedzieć cały dzień.

- Od dziesięciu dni próbuje umówić się na zrobienie tatuażu, czyli spóźnionego prezentu urodzinowego. Dwa razy zmieniała już termin spotkania, bo o ile jest przekonana że tatuaż chce, to jest rónież świadoma tego, że pewnie spanikuje i umrze z bólu.

---

Witam :) Kristin Kreuk dumnie użycza buźki dla Candy :) Chętna jestem na wszelakie wątki i powiązania, nawet te najbardziej pokręcone :)