Stąpamy we dwoje po niepewnym gruncie.

*muzyka*

            Wydawało mi się, że jestem żoną idealną. Przynajmniej do czasu, gdy wyjechałam do pełnego pokus Amsterdamu. Był tylko jeden mężczyzna… ale czy zdrada w myślach nie jest tak samo ciężka jak pójście do łóżka z kimś obcym? Może to nawet coś gorszego.

  

Mam olbrzymią ochotę spotkać się z Tobą, wyobrażałem sobie nawet jak się kochamy, jak Cię najpierw całuję i powoli rozbieram, jak się cieszę z każdego odzyskanego dla wolności kawałka Twojego ciała, a potem jak...

No wiesz.

To marzenie gdzieś tam przecież nadal w mojej podświadomości mieszka, bo przecież nic, o czym pomyślimy nie ginie na zawsze, nawet jeśli nam się wydaje, że już tego nie pamiętamy. Jesteś więc we mnie - bezbronna, naga i olśniewająca. Być może w marzeniach sennych z Tobą nadal się kocham.

            Takie maile były codziennością w mojej skrzynce mailowej. Piotra Chryniewicza poznałam w klasie maturalnej, na przyjęciu sylwestrowym u mojej matki. Pięćdziesięcioletni dziennikarz, pisarz i poeta, kobieciarz. Oznajmiłam mu, że mam narzeczonego i rozmowa się skończyła. Ale dopiero potem mama podsunęła mi jakiś jego tekst. Od tamtej pory przeczytałam każdy wpis na jego blogu.  I zaczęliśmy mailować. Każde jego słowo doprowadzało mnie niemalże do orgazmu, tak genialnie pisał. I on rozbudził we mnie pragnienie pisania. Dla niego zaczęłam zajmować się tym z większym zaangażowaniem. Ale gdy nasz kontakt nieco się zerwał – zrezygnowałam z pisania.

            Gdy byłam już żoną Marca – moje i Piotra rozmowy stawały się coraz bardziej nieodpowiednie. Nigdy w życiu nie powinien robić w mojej głowie takiego chaosu. A jednak nie umiałam się tym uczuciom sprzeciwić. Żyjąc z moim ukochanym, jak gdyby nigdy nic… w nocy śniąc o mężczyźnie, o którym śnić nie powinnam.

Wiem to, czego Ty jeszcze nie wiesz. Zdradzisz go nie raz, a i on Ciebie. A potem oboje będziecie z kimś innym i im też nie będziecie wierni, szczęście wasze polegać będzie na tym, że będziecie kochać miłością, która zawsze udaje wieczną, a potem przechodzi i wraca znów by się odrodzić jak Feniks z popiołów.

Mężczyźnie starszym ode mnie o niemalże trzydzieści lat. Mógłby być moim ojcem. O mężczyźnie brzydkim jak noc, a jednocześnie tak pięknym przez te wszystkie obrzydliwe rzeczy, które ubiera w fantazyjne słówka. O mężczyźnie, który jako pierwszy zrobił mi wodę z mózgu – nawet nie włażąc mi do majtek. Najczystszy przykład miłości platonicznej. Romantycznej, namiętnej, niespełnionej, zabronionej. Miłości, której nigdy nie chciałam. A jednak pragnęłam, pomimo sprzeciwu mojego rozumu. Zupełny brak logiki. Ale Marc nigdy nie mógł się dowiedzieć. I się nie dowiedział. Nikt nie wiedział.

I pamiętaj najważniejsze: nigdy nie mów swojemu chłopcu, że czasami pogłowi chodzi Ci ktoś inny. Szczerość jest wymyślona przez kleryków do odpuszczania grzechów. Nie daj się w to nigdy wpuścić. Kłam, jeśli to może komuś pomóc, oszczędzić bólu, uratować.

W połowie marca dostałam maila. Piotr dostał pracę korespondenta, najbliższe pół roku spędzi w Amsterdamie. Gdy przyjechał w kwietniu – byłam już w klinice. Przyszedł do mnie, o nic nie pytając i wracał co drugi dzień ze świeżymi kwiatami i najsłodszymi pomarańczami. Nie mówiąc nic o swoich fantazjach, tak jakby nigdy nie napisał do mnie żadnego nieodpowiedniego słowa. Tak jakbyśmy się znali tak długo – ale w zupełnie innym kontekście.

Śniłeś mi się dzisiaj.

To by mogło świadczyć o tym, że jest jakiś przepływ między myślami innych a naszymi snami, bo wczoraj wgapiałem się w Twoje zdjęcia z jednoznacznego powodu.

Co jest jednoznacznym powodem, że tak się zapytam?

Chyba Ci jednak nie powiem. Tak będzie stosowniej i rozsądniej.

Maluję usta na czerwono i szukam czarnych, prostych szpilek. Idę spotkać się dzisiaj z Piotrem. Wróciły jego natarczywe maile, z natarczywymi fantazjami. I nie wiem co robić. Zaryzykować? Już nikogo nie będę oszukiwać, ani zdradzać. Będzie jednym z wielu. Ale nie jest. Jest kimś wyjątkowym w moim życiu. Jest moim prywatnym marzeniem, które boję się urzeczywistnić. Poza tym brakuje mi do dobrego samopoczucia jeszcze plotek, że zabrałam się za sponsoring. Tak się przecież patrzy na młode, ładne dziewczyny w ekskluzywnych klubach, w towarzystwie niższych, bogatych, brzydkich mężczyzn. Ale oni nie wiedzą tego, co ja. Nie wiedzą jakich słów używa gdy pisze do mnie kolejne listy nim nadejdzie północ. Nie znają naszej historii. Historii, która nigdy nie powinna mieć miejsca.

Dzisiaj będę się kochać z Piotrem. Zabawne, to będzie pierwszy Polak z jakim będę. Ubieram koronkową bieliznę i jestem podekscytowana, że marzenia się spełnią… a z drugiej strony czarna sukienka przypomina mi żałobę za czymś, co odejdzie bezpowrotnie. Koniec fascynacji i ukrytych pragnień. Dostanę to o czym marzę od lat. I z pewnością nie będę zadowolona. Mężczyzna używający pięknych słów zmieni się w świnię, która dyszy i krzywi się od przyjemności. A jednak gdy widzę w myślach jego twarz – jest piękna. Zabawne, jak łatwo uwieść kobietę i jednocześnie jak trudno jest ją zdobyć. Uwieść może ją byle intelektualista, byleby używał słodkich słów. A wyruchać może tylko byle palant. Bo spałam z każdym większym frajerem w tym mieście, frajerem w luksusowym aucie i markowym ubraniu. A jednak naprawdę chcę starszego ode mnie mężczyzny. Dlaczego?

Nie dorastam Twoim wyobrażeniom do pięt, prawdopodobnie.

Jest sobota wieczorem. Mam na sobie czerwoną szminkę i czarne szpilki, a pod sukienką koronkowy stanik. Nie ubrałam dzisiaj majtek, nie będą mi potrzebne. Zamierzam spełnić dzisiaj wszystkie moje fantazje, które tak naprawdę są fantazjami mężczyzny, któremu mam się dziś w nocy oddać. Każda jego fantazja tak pobudziła moją wyobraźnię, że jeszcze bardziej pragnęłam tego, czego on sam chciał.   

 ___________________________
wiem, dziwne trochę. ale tak jakoś mnie naszło. postać Chryniewicza jest inspirowany pewną znaną mi historią, ale to prywatne sprawy nie moje. takie rzeczy nie biorą mi się znikąd, staram się tylko wyjaśnić mój chory umysł.
i wiem, że nie jest idealnie, ale... poprawię się następnym razem :)
have a nice day!