Oh baby, we'll be old

Edme Janssen

│student piątego roku inżynierii naftowej i gazowniczej│

│commis, młodszy kucharz, w restauracji La Rive│

     No cóż, Janssen nie jest mistrzem robienia dobrego pierwszego wrażenia. Z reguły nie mówi za dużo, ot, nie ma się specjalnie z czego chwalić. Bo i z czego? Na świat przyszedł dwadzieścia cztery lata temu, szóstego grudnia, pięć minut po północy. Rodzina? Normalna. Model dwa plus jeden. Matka, przedszkolanka. Ojciec, artysta malarz. No i pies. Bernardyn. Cała historia raczej nudnawa, nie warta opowiadania na spotkaniach towarzyskich. Dziecięce krzyki, nastoletnie bunty, dorosłe decyzje. A wszystko to na tle uroczej Antwerpii. Właściwie to w Amsterdamie Edme zjawił się zupełnie przypadkiem. Niewielka klita w ścisłym centrum, niezbyt interesujące studia i dorywcza praca nigdy nie stanowiły szczytu jego marzeń. Nie, on miał przecież podbić świat. Zaczynając od wymarzonych studiów medycznych w Brukseli. Na które się cholera nie dostał. Tym sposobem, zdruzgotany młody gniewny, wylądował w stolicy Holandii. Chyba aż tak źle mu tu nie jest, w każdym razie nie narzeka. Przez miasto popierdala na irytująco hipsterskim miętowym rowerze, w wolnych chwilach wypieka babeczki z haszem, a, i stara się nie przeklinać. Żyje mu się chyba całkiem dobrze, dzieląc tak wolny czas na pracę, znajomych, własną, nieskromną osobę. Bywa niekulturalny, obdarzy cię miną znudzonego księcia, weźmiesz go za dupka. Tyle na początek.

  Choć wydobycie ropy naftowej nigdy specjalnie go nie interesowało, Janssen zdecydował się na złożenie papierów na ten kierunek. Po raz pierwszy posłuchał się ojca, życiowego nieudacznika sprzedającego japońskim turystom swoje dzieła za grosze. W końcu postanowił być tym odpowiedzialnym, wzorowym synem. Jedynym synem, gwoli ścisłości. Jest chyba dobrym studentem. Regularnie pojawia się na wykładach, na rozwalającym się macbooku prowadzi całkiem porządne notatki. Ostatnio zaczął nawet poważnie rozważać trzymiesięczny staż na platformie wiertniczej. Owszem, może nie jest to praca jego marzeń, ale nareszcie Edme czuje się na swój sposób ważny. Nie jest kolejnym psychologiem, dziennikarzem, filologiem. Jest Inżynierem. Chyba nawet głupio wierzy w to, że po studiach uda mu się zmienić świat. No bo przecież, tak jak pisze pogrubionymi literami w uczelnianej broszurce, zabezpieczenie  kraju w surowce energetyczne jest priorytetem gospodarki. W sumie to na razie Janssen raczej nie zastanawia się nad przyszłością. Cholera, lubi to swoje studenckie życie. Czas mija mu od sesji do sesji, zwykle na przesiadywaniu do późnych godzin nocnych przy butelce piwa, może dwóch. 

     Prawdziwą miłością Belga jest kuchnia. Jakoś tak od zawsze jego zdolności kulinarne wykraczały ponad przeciętne przyrządzenie jajecznicy czy podgrzanie zupy. Chyba zawdzięcza je niespełnionym ambicjom Carlijn Janssen, swojej szacownej rodzicielki. Edme lubi gotować, powolne mieszanie drewnianą łyżką w garnku gotującego się, pomidorowego sosu napawa go dziwacznym spokojem. Z iście matematyczną precyzją szatkuje marchewkę na idealnie równe paski, wprawnie podrzuca naleśniki wysoko nad patelnię, bez mrugnięcia okiem odróżni na targu świeżą rybę od tej jednodniowej. Kiedyś sztywno trzymał się przepisów swojego osobistego boga, Jamiego Olivera, ostatnio zaczyna eksperymentować na własną rękę. Jeśli jego suflet brokułowy uznasz za tylko bardzo dobry, to autorski, lawendowy crème brûlée bez dwóch zdań przyprawi cię o orgazm na podniebieniu. Tylko nie zapomnij go pochwalić, inaczej gotów jest boczyć się na ciebie przez następny miesiąc. Czasem ciężko przełknąć mu krytykę, ale chyba liczy się ze zdaniem innych, nie gotuje przecież wyłącznie dla własnej satysfakcji. W tym roku udało mu się załapać na praktykę w ekskluzywnej restauracji La Rive. Pod okiem szefa kuchni - chuja haruje w pocie czoła jako commis. Zarabia psie pieniądze, przełożony wpędził go z powrotem w tytoniowy nałóg, ale dawno Janssen nie czuł się tak szczęśliwy. 

     Z reguły Edme spędza swój wolny czas na mieście. Nie dla niego domatorski tryb życia, od kubka herbaty i jakiejś dobrej lektury zdecydowanie woli zatłoczone, głośne kluby. Czasem spotkasz go na pomniejszym wernisażu, gdzie z kieliszkiem szampana w ręce będzie próbował nie uchodzić za skończonego pseudo inteligencika. No i ma fioła na punkcie ekologii. Segreguje odpady, jeździ na rowerze, nie zostawia w pokoju włączonego światła. A fakt, że ostatnio powrócił do porannego papieroska stanowi zupełnie odrębną kwestię. Zapisał się też na jogę, chyba liczy w duchu, że może wewnętrzna harmonia pozwoli rzucić mu nałóg. Papierosy pali mentolowe, gejowskie, trochę się nawet z tego śmieje. Jakoś nigdy nie miał problemu z samoakceptacją.

     Nie lubi swoich studiów. Lubi gotować. Tyle na podsumowanie.

[po raz pierwszy w Amsterdamie, goedemorgen]