Elle est p'tet seulement différente des autres...

Amelie Claire Morel

Dwudziestojednoletnia studentka na wydziale mody w Gerrit Rietveld Academy. Młodociana krawcowa, stażystka u znamienitej pary projektantów Victor&Rolf. 

Pochodząca z rodziny prawniczej Amelie przyszła na świat  27 maja 1991 roku w Paryżu. Pomimo usilnych nakłonień do kontynuowania rodzinnej tradycji i wybrania się na studia prawnicze Amelie skończyła w Szkole Artystycznej i to nie byle gdzie, lecz w Amsterdamie, do którego wręcz przyszło jej uciekać z ukochanego miasta miłości i stolicy mody. Zamieszkała wraz z marnotrawnym bratem gdzieś na obrzeżach miasta, który tak jak i jego nieposłuszna siostra postanowił studiować przedmiot zupełnie odmienny od prawa- architekturę. Szybko jednak wyszło na jaw, że wspólne życie pod jednym dachem jest dla rodzeństwa Morel czymś niewykonalnym. Amelie spakowała więc co prędzej swoje manatki i przeprowadziła się do wspaniałomyślnej przyjaciółki Evy Smit, wierząc, że przynajmniej w kobiecym towarzystwie uda jej się spokojnie pomieszkać. Niestety, tym razem, to panience Morel przyszło spotkać się z porzuceniem. Eva wyjechała, nagle i niezapowiedzianie, zostawiając Amelie mieszkanie. Panienka Morel nie narzeka jednak na samotność. Na pewno nie od czasu, gdy w jej życiu pojawił się pewien przystojny architekt, zwany przez nią panem H. A niedługo później do najbliższego grona Amelie dołączył również urokliwy chłopiec, syn jej bliskiej przyjaciółki- Narcisse, o wdzięcznym imieniu Lucas. 

Belive Dreams Come True, Because They do.

Od dnia narodzin Amelie faktem oczywistym było, iż przed państwem Morel stoi nie lada wyzwanie- zaciekawione spojrzenie, wesoły uśmieszek na maleńkich wargach i nieustannie wierzgające nóżki zapowiadały, iż nie będą mieli do czynienia ze spokojnym dzieckiem. Pomimo obiekcji rodziców, których marzeniem była dwójka  ułożonych, cichych pociech, to jednak przekorny los pokrzyżował im plany, zmuszając do opieki nad wcale nie łatwym rodzeństwem. Mimo to, zarówno dwuletni Gaspard, jak i wszystkie pielęgniarki były pod urokiem tej małej, wesołej osóbki, która przez swój krótki pobyt w szpitalu zdążyła zaskarbić sobie sympatię znacznej części tamtejszego personelu i stać się ukochaną dziewczynką na oddziale, nawet jeśli nie wypowiedziała ani jednego słowa.
Niestety zapracowani rodzice nie mieli czasu, ani dla malutkiej Amelie, ani dla jej starszego brata Gasparda, którym od najmłodszych lat towarzyszyły przeróżne niańki, mające przed sobą prawdziwea wyzwanie, bowiem ta nierozłączna dwójka wprost kochała płatać kobietom figle. Kiedy przyszedł czas na szkołę, wtedy "opiekuńczy" rodzice postanowili zafundować rodzeństwu rozliczne zajęcia dodatkowe, sprawiając, iż w tygodniu nie było czasu w zasadzie na nic, a przepiękna posiadłość rodziny Morel była zamieszkiwana w zasadzie wyłącznie w nocy, kiedy to wszyscy domownicy przychodzili zaznać choć odrobiny snu. Basen, tenis, retoryka, balet, francuski, koreański, nauka rysunku, wprawdzie wykańczały coraz starszą Amelie, ale mimo to nie traciła swojego optymizmu, ani wesołego uśmiechu, wciąż uwielbiając płatać rozliczne żarty pomocy domowej. W pełni żyła dopiero w czasie wakacji, które wraz z bratem często spędzali u babci w Hadze. Dzięki niej nauczyli się holenderskiego, a sama Amelie również wyniosła z domu babki umiejętność szycia i gotowania, podczas gdy Gaspard uwielbiał urządzać przemeblowania w domu starszej kobiety, a także modernizować ich domek na drzewie.

Życie płynęło ustalonym rytmem, choć w iście dynamicznym tempie, do czasu 15 urodzin panienki Morel, kiedy to po raz pierwszy ciotka zabrała ją na pokaz mody, w ramach spóźnionego prezentu urodzinowego od chrzestnej. Ciotka Margaux była prawdziwą fashionistką, tylko jak na porządnie zarabiającą prawniczkę przystało miała mało czasu, a już na pewno nie marnowała go w towarzystwie młodocianych, niewyżytych istot, których wprost nie znosiła. Tym razem, tknięta wyrzutami sumienia, postanowiła sprawić taki oto prezent swojej chrześnicy. Nie mogła lepiej trafić. Amelie była zafascynowana tymi kolorowymi tkaninami, które upięte w iście niekonwencjonalny sposób, robiły piorunujące wrażenie na widzu. To był właśnie moment, kiedy młodziutka Amelie Morel zdała sobie sprawę z tego co pragnie robić w życiu.

Do wakacji w zasadzie nie zajmowała się niczym innym, jak tylko szyła i projektowała coś w każdej wolnej chwili. Ponieważ jej umiejętności nadal nie były najlepsze, starała się coraz bardziej, wkładając w to zarówno więcej pracy, wysiłku, jak i czasu. A kiedy przyszła upragniona przerwa od szkoły, dzięki znajomościom udało jej się popracować przez trochę w niewielkim butiku. Dzięki swoim umiejętnościom, a także rozlicznym kontaktom udało jej się w krótkim czasie rozsławić miejsce, co bez wątpienia było znaczącym dokonaniem w jej początkowej karierze w branży modowej. Każdego kolejnego lata pięła się coraz wyżej, a tuż przed rozpoczęciem studiów na wymarzonym wydziale udało jej się spędzić 4 miesiące w atelier Rolanda Moureta! Nawet jeśli pomagała tylko przy błahostkach, Amelie doskonale zdawała sobie sprawę, że każde doświadczenie jest znaczące.

Niestety na czas największych sukcesów przyszło jej się zmierzyć z dotkliwym doświadczeniem, a mianowicie rozłąką z bratem, który zdecydował się studiować w Amsterdamie to na co miał ochotę, a nie mieszkać w Paryżu i być terroryzowanym przez rodziców. Jak się jednak okazało sama Amelie niedługo wytrzymała w Paryżu, choć uczęszczała do jednej z najlepszych Szkół Artystycznych na świecie. Presja jaką wywierali na niej rodzice faktycznie była nie do zniesienia. Po roku zdecydowała przenieść się do Holandii i zamieszkać wraz z bratem, a do sukcesu dążyć o własnych siłach, dzięki talentowi i zdolnościom, a nie poprzez koneksje rodzinne.

I oto jest. Wesołym krokiem maszeruje przez Kolveniersburgwal, a zaciekawione spojrzenie jej szmaragdowych tęczówek wodzi dookoła. Nieznajomym przechodniom posyła przyjazne uśmiechy, czasem zachichocze radośnie, obróci się wkoło, by znów kroczyć dalej. Włosy niedbale powiewają na wietrze, z ramienia zsuwa się za duży podkoszulek z osobliwym nadrukiem płyty winylowej, którą przyozdabiają liczne kleksy i małe kryształki, mieniące się w słońcu kolorami tęczy, dzieło samej Amelie. Na stopach dumnie prezentują się Conversy koloru ecru, podczas gdy nogi ledwo co zakrywa idealnie dopasowany, opinający chudziutkie ciało denim, w postaci ulubionych, lekko startych szortów. Poznajesz? Nie sposób przeoczyć ją w tłumie.

Pierwsze co dostrzegasz to nogi, niesamowicie długie. Ich właścicielką jest dziewczyna z figurą modelki, której włosy mienią się różnymi kolorami- raz stają się bardziej brązowe, innym razem w słońcu połyskują blond pasemka, a przecież zdaje się, że wszystkie pasma włosów mają jeden odcień. Potem zdajesz sobie sprawę, dlaczego właściwie zwróciłaś na nią uwagę. Była ubrana tak nietuzinkowo, całkiem inaczej od rzeszy wszystkich studentek. I chociaż traktujesz to jako ciekawe doświadczenie, musisz przyznać, że taki eksperyment, związany z podobnym zestawieniem ubrań wcale nie jest zły. Co więcej nieznajoma wygląda w nim naprawdę dobrze. Dochodzisz więc do wniosku, iż kiedyś sama odważysz się na podobny strój. Wtedy właśnie zostajesz obdarowana wesołym, jakże przyjaznym uśmiechem intrygantki, która w biegu zniknie zaraz w drzwiach uczelni.

Chyba nigdy w życiu nie uda Ci się natrafić na równie wielką optymistkę i marzycielkę, która w wręcz magiczny sposób potrafi spełniać życzenia, sprawiać, iż najskrytsze pragnienia stają się rzeczywistością. Uparta i zawzięta, skora do rywalizacji, zawsze dąży do wyznaczonych celów. Co ciekawsze, jak na ironię wraz z jej pewnością siebie i wybuchowym charakterkiem koegzystuje pogoda ducha, a wraz z nią cały szereg zainteresowań i masa pomysłów na minutę. Mimo to stara się kończyć to co zaczęła, choć nie zawsze jej to wychodzi, mając zbyt chaotyczną naturę. Przez wzgląd na dzieciństwo, idealnie zaplanowane przez rodziców, teraz bez trudu potrafi zorganizować sobie czas, tak by zdziałać możliwie wszystko co miała zamiar zrobić. Nie trudno odnaleźć w niej przyjaciółkę, choć często bywa nierozważna i szalona. Okropna gaduła, która nadzwyczaj szybko potrafi zmieniać tematy, i która jest w stanie przegadać chyba każdego; w takim wypadku przynajmniej nie trzeba obawiać ciszy w jej towarzystwie. Co ciekawe, jest często wyjątkowo naiwna, zwłaszcza gdy chodzi o relacje damsko-męskie. Wtedy też jej policzki najczęściej się rumienią, przyjmując urokliwy kolor pąsowej róży. Amelie marzy się bowiem prawdziwa miłość, na którą czeka cierpliwie, gdzie w przeciwieństwie do rówieśników, stroni od jedno nocnych przygód, związków bez zobowiązań opartych jedynie na cielesnych przyjemnościach, uważając je za bezsensowny akt upadku moralnego, pomieszany z dziką desperacją w poszukiwaniu odrobiny ciepła i czułości. Panienka Morel cierpliwie czeka na swoją bratnią duszę, widząc, że gdzieś na pewno jest i na nią czeka (a może już ją znalazła).

A nocą...

Amelie jest osobą skorą do wszelkiego typu zabaw, imprez, czy wypadów do klubów. Jako osoba towarzyska uwielbia poznawać nowych ludzi, ceni każdego nowego znajomego i stara się o nikim nigdy nie zapominać; dla każdego znajdzie czas, z każdym chętnie gdzieś wyskoczy. A trzeba przyznać, iż dziewczyna zabawić się potrafi, tak jak i rozruszać towarzystwo, choć wcale nie musi się to wiązać z krótkotrwałą utratą pamięci wskutek zbyt dużej dawki alkoholu. Amelie po prostu roznosi energia, a ona szuka sposobu, by inteligentnie ją spożytkować.

Bez wahania możesz jej jednak zaufać. Powierzonych sekretów nigdy nie wyjawia, a raczej zawsze stara się pomóc.

Ciekawostki:

b nie wyobraża sobie poranka bez ćwiczeń- bez względu czy to bieganie, pływanie, czy też kilka prostych ćwiczeń rozciągających
b fascynuje ją kultura dalekiego wschodu, zwłaszcza ta koreańska i chińska
b kocha muzykę filmową; jest wielką fanką Yirumy- ma chyba wszelkie jego płyty i nagrania, a przy tym nie pogardzi odrobiną popu, rock'n'rolla, ani tym bardziej rockiem
b uwielbia film "Pół żartem, pół serio" z Marilyn Monroe
b mówi biegle w czterech językach: francuskim, angielskim, holenderskim i koreańskim
b uwielbia kawę, jaki i zieloną herbatę, nade wszystko jednak kocha owoce, w szczególności kokosy
b stroni od wszelkiego rodzaju używek
b marzy jej się tatuaż
b jeśli chodzi o modę, potrafi być okrutna na tym polu, co objawia się jawnym krytykowaniem ludzi, którzy po prostu źle wyglądają
b obecnie zafascynowana tańcem brzucha, którego poczęła niedawno się uczyć

                                Powiązania                              Posty         

[ Chętna jestem na każdy wątek, na wszelkie powiązania jestem otwarta i są one mile widziane. Amelka to nad wyraz przyjazna duszyczka, więc chętnie porozmawia z każdym, a co za tym idzie, zna również nie małe grono mieszkańców Amsterdamu. Nie gryzie, nie zabija wzrokiem, nie sypia z każdym...

Jak ktoś chce się znaleźć w powiązaniach, to krzyczcie, walcie drzwiami i oknami, a także podrzucajcie zdjęcia. Tyle słowem wstępu dla niechętnych do czytania karty (co całym sercem rozumiem) :)]